Atlas Silkindi

Kalbinde acıma duygusu olmayan birinden daha kötü insan var mıdır?” diye sorulduğunda, “Vardır,” demişti. “Başkasının kendisine acımasını silah olarak kullanan insan.”

Beş sentlik tütün içmekten, çiklet çiğnemekten bile nefret etti, çünkü o beş sente başkasının daha çok ihtiyacı olup olmadığını düşünür oldu

Saygın zevklerin hepsi yasak olunca, kötü zevkler için her zaman bir yol bulunur

Bir insanı insanlıktan çıkarmanın en kısa yolu, işini iyi yapmak için değil de, mümkün olan en kötü biçimde yapmak için gün be gün uğraşmak zorunda bırakmaktır

tek günahın yaptığını kötü yapmak

aslı rayları, çürümüş makasları, kof lokomotifleri bırak...ama zihnini bırakma onlara! Sakın aklını bırakma!

insan ruhunu öldürenler bizi ‘materyalist’ diye damgalasa da, maddi varlıkların ne kadar değersiz olduğunu en iyi biz biliriz

İnsanı zararsız hâle getirmenin tek yolu, onun işlediği suçu bulmaktır, onu demek istiyorum,” dedi. “Kendi suçu olarak gördüğü şeyi. Yalnızca on kuruş çalmış olsa bile, ona banka soyguncusuna verilecek cezayı verirsin, sesi çıkmaz. Her eziyete katlanır ve bunu hak ettiğine inanır. Dünyada yeterince suç yoksa, o zaman yaratmalıyız. Bir insana ilkbaharda çiçeklere bakmanın kötü bir şey olduğunu söylersek, o da bize inanırsa, sonra çiçeklere baktığında, ona ne istersek yapabiliriz. Kendini savunmaya kalkmaz. Kendinin buna değmeyeceğini düşünür. Mücadele etmez. Ama kendi standartlarına göre yaşayan insandan kendimizi korumamız gerek. Vicdanı temiz olandan kendimizi korumak zorundayız. Bizi yenecek adam odur.”

Tüm kötülüklerin kökü, insan zihni

Bir kısmı, paradan, fabrikalardan, gökdelenlerden, kendi bedeninden nefret eden adamdır. Hayatın anlamı ve iyi bir insan olmanın gereği olarak, akıl almaz konularla ilgili tanımlanamayan duyguları ön plâna çıkarır. Umutsuzca çığlıklar atar, çünkü saygı duyduğu kadına karşı hiçbir şey hissedemiyorken, çirkefler içindeki yosmaya, karşı konulmaz bir ihtiras duymaktadır. İnsanların idealist dediği biridir o. Öbür yarı ise, herkesin pratik insan dediği kişidir. İlkelerden, soyutuklardan, sanattan, felsefeden, hattâ kendi aklından tiksinen adamdır.Maddesel objeler elde etmeyi, kendi varlığının en önemli amacı sayar. Bunların sebebini ya da kaynağını düşünme gereğine gülüp geçer. Bunların kendisine zevk vermesini bekler. Daha çoğunu elde ettikçe daha az zevk almaya başladığını görüp şaşırır. İşte, vaktini kadınları kovalamaya harcayan adam, o adamdır. Kendine yönelttiği üç kandırmacaya bir bakalım. Bir kere, özsaygı ihtiyacını kabullenmez, çünkü ahlâki değerler gibi kavramları küçümser. Ama beri yandan, kendini bir et parçası saymaktan ötürü, kendine büyük bir tiksintiyle bakmaktadır. Seksin kişisel değerlere saygının fiziksel ifadesi olduğunu kabullenmese de, aslında bunu bilmektedir. Bu nedenle, öyleymiş gibi davranarak, sebep sayılması gereken şeye ulaşma çabasına girer. Kendine saygıyı, ona teslim olan kadınlardan kazanmaya çalışır, ama seçtiği kadınların karakteri de, yargısı da, değer standardı da olmayan kimseler oluşunu görmezden gelir. Kendine yalnızca fiziksel zevk peşinde olduğunu söyler, oysa bu kadınlardan bir haftada, bazen bir gecede bıkar. Profesyonel fahişelerden tiksinir, temiz bakireleri baştan çıkardığına dair hayaller kurar. Bu onun hep aradığı, ama hiç bulamadığı başarıdır. Aklı olmayan bir vücudu fethetmekte ne şeref var ki?