Жұмабаев

Бұл жарыққа аяқ басып туған жер,

Кіндік кесіп, кірім сенде жуған жер.

Жастық — алтын, қайтып келмес күнімде

Ойын ойнап, шыбын-шіркей қуған жер.

Жаратылған топырағыңнан, сен — түбім,

Жалғаны жоқ, бәрі сенен жан-тәнім.

Сенен басқа жерде маған қараңғы,

Жарық болар Шолпан, Айым, сен — Күнім...

Бірге жусап, бірге өрген

Алаш деген елім бар,

Неге екенін білмеймін,

Сол елімді сүйемін!

Қап-қара түн. Шегір көзді жындар жүр,

Қап-қара түн. Қайғы мен қан ойнап тұр.

Қайғы менен қара қанға тұншығып,

Түн баласы ауыр ойлар ойлап тұр.

Қап-қара түн. Уақыт ауыр өтеді,

Ой артынан ойлар келіп кетеді.

Түн баласы көр көзінен жас төгіп,

Күншығыстан бір пайғамбар күтеді...