Nikolas Sparks

Bilirsən nə fikirləşirəm? – dedi. Gözləri süzüldü. Baxışları şərbət kimi kimiydi. – Heyfsilənirəm ki, bu son iki günü sən yanımda olmadın. Mən adamları yaxından tanımağı xoşlayıram. Biz dünən bütün dəstə ilə birlikdə nahar elədik. Şamı da bir yerdə yedik. Amma elə bil nə isə çatmırdı. Nə isə itirmişdim elə bil. Elə ki, çimərlikdə səni gələn gördüm, rahatlandım. Başa düşdüm: demək, çatmayan sən idin.