Тахауи Ахтанов

«Адамның реніші тамшыдай жиналып, шарасынан асып төгілетін кез болады. Сол сияқты кісінің бір кездегі біреуге деген ықыласы жіңішкеріп барын, үзіліп кетеді.

еш нәрсе жоқ па, қалай? Әй, қайдам

Қайғылы бала қатарынан бөлініп, бұрын көптің бірі болса, енді көптің көз тіккен, қабағын баққан қарасына айналады екен. Оның қасіретінің лебі төңірегін шарпып жүреді — ол келе жатқанда балалардың айқай-шуы, күлкісі тыйыла қалады. Осылай ащының арасында аузыда бір тиіп қалған тәттідей сәбидің қайғылы көңіліне мақтаныш енеді.