Мархабат Байғұт

Мен сізді сүйген қызбын, бірде от боп жанамын, бірде мұзбын. Өзгелердің бақытын күндемедім, желкен жалғыз, жанымыз бір деп едім. Қиялымда сүйгенде күз еді, күз. Аспандағы жұлдызым сіз едіңіз... Білмедіңіз бе, жеті күз жылағанымды?! Тағдырдан тек сізді ғана, сізді тек қана сұрағанымды. Жеті күн емес, жеті жыл бойы аңсадым сізді. Жаныма серік еттім сыбаға-мұңды...»

Жүрегім аузыма тығыла жаздаған. Байқайды екен-ау, іздейді екен-ау мені! Деп үміттенгем. Не дерімді білмегем.

«Мен сізді сүйген қызбын, бірде от боп жанамын, бірде мұзбын. Өзгелердің бақытын күндемедім, желкен жалғыз, жанымыз бір деп едім. Қиялымда сүйгенде күз еді, күз. Аспандағы жұлдызым сіз едіңіз... Білмедіңіз бе, жеті күз жылағанымды?! Тағдырдан тек сізді ғана, сізді тек қана сұрағанымды. Жеті күн емес, жеті жыл бойы аңсадым сізді. Жаныма серік еттім сыбаға-мұңды...»