Сәбит Мұқанов

– Кеттік!–деген дауысқа Ботагөз жалт қараса, Кузнецов екен.

– Қайда!

– Бақытқа!

— Сонда саған қандай қыз сұлу?—деді Текебай кекеткен дауыспен.

— Сүйген қызым.

Ер болсын, әйел болсын, сырты сұлулардың ішінде, іші ақымақ талай адам кездеспей ме?

Қазақта «көңге түскен отты көмсең де сөнбейді» деген мақал бар.

«Қыз көздің құрты» деседі ғой қазақ. «Қымызды кім ішпейді, қызға кім қызықпайды»

Әуелі тазартып ал іштің кірін,

Болмасын сыртың сұлу ішің ірің!—

Төлебай осы хабарды айтып келгенде, Қаратілеу не дерге білмей сасып қалды. Оның үрейлі кескінін көрген Төлебай, одан да жаман қорқытпақ боп:

Қызды неліктен балам емес деп санауы туралы ол көп ойланып, бір тұйықтан шыға алмай қоятын еді, ол «қыздың пайдасы не, әке - шешеге?.. Жат жұрттыққа жаралған адам. Ержеткен соң - ақ, маңдайына жазылған біреуге кете барады. Содан кейін әке - шешеге тиер түк пайдасы жоқ. Ендеше, оның несін бала дейміз?».

Айуандық біраз қимылдарын аңша жасаған ол, аз да болса, адамшылық санасына қайтқан шақта қараса, алдында сұлап біреу жатыр!.. «Бұл кім?» деп үңілсе — қызы! Сонда ғана жүрегі тас төбесіне шыға келген ол, қызын қозғап көрсе, денесінде жан жоқ!..

көзілдірігінен сүзе қарап,