Сярэбраная табакерка

Пайшоўшы ў бойку, не шкадуй хахла

Каралева Ляля зачынілася ў пакоі на сем замкоў, маючы пры сабе толькі маленькага беленькага сабачку. Яна спрабуе першы раз сілу Смерці на сабачку

Скокнуў куды трэба — у самае неба

Плач быў яе тысячагадовай скрыпкай, на якой яна наігрывала сваёй касой, як смычком. Плач быў ёй адзінай узнагародай за сваю Працу сусветнага ката, знішчальніка жыцця.

Колькі не танцуй казачка — не адарвешся ад майго кручка.

Калі ў гаспадарцы сварацца, у гаршку трасца варыцца.

Потым хітрая Смерць адчула, што ёй тут не хаханькі. «Дам яму хапу ў лапу»

— Дудкі! Не выпушчу з будкі...

Як топішь, дык

за цюцькін хвост хопішся.

Не па маёй лапцы рукавіца».