'Ze drukt het pakketje een moment stevig tegen zich aan en licht de putdeksel op. “Dag dappere Gaby,” fluistert
ze en drukt een kus op de juten zak. Met een plof valt de last op de bodem van de put.'
Wieke Hart schreef het ontroerende verhaal Strafkind naar
aanleiding van een bericht over de ontdekking van honderden
babylijkjes in een klooster in Ierland. In de opvanghuizen van een vergelijkbare kloosterorde in Nederland zaten duizenden
meisjes opgesloten. Ze verrichtten dwangarbeid in wasserijen en naaiateliers.
Voor het eerst vertellen deze slachtoffers de schrijnende
verhalen die ze zelfs aan hun eigen kinderen niet durfden
te vertellen. Ze mochten als jonge meisjes vrijwel nooit met elkaar praten en kregen voor zowat alles straf. Ze werden
gedrogeerd, vaak dagenlang in het donker opgesloten en moesten hun eigen braaksel opeten.
