Ana Baba Okulu

Dört duvar arasında yetişen, sokak yüzü görmeyen, ayağı toprağa değmeyen, çiçekle, böcekle, hayvanla tanışmayan, her ihtiyacı anne baba tarafından karşılanan bu çocuklarda “öğretilmiş çaresizlik” adını verdiğimiz bir öz güven kaybı görülmektedir.

Hayatın ilk yılında, akran ilişkilerinde sosyal farkındalık ve dikkat ortaya çıkmaya başlamaktadır.

İhtiyacı olup olmadığına ve hak edip etmediğine bakmaksızın her isteği yerine getirilen çocuklar sorumlu bir kişilik kazanamazlar

Anne babanın yardımı olmadan kendi ihtiyaçlarını yerine getirecek şekilde onları eğitmelidir. Bakkaldan ekmek alma, çöp dökme, çiçekleri sulama, evcil hayvanlara yem ve su verme gibi küçük işler vererek sorumluluk almalarını sağlamalıdır.

Bebeklerde öğrenme el ve ağızda başlar. Eline geçen her şeyi ağzına götürür. Anneler mikrop kapacağı veya yutacağı endişesi ile bebeğin ellerini kullanmalarına izin vermezler. “Cıs, ona dokunma! Bırak onu elinden!” diye uyarırlar. Eğer eline aldığı şey yutacak kadar küçük değilse, zararlı bir kimyasal içermiyorsa, kesici ve deriye batıcı bir özelliği yoksa çocuğun incelemesine izin vermemiz gerekir.