Annelik Sanatı

Bir bahçıvan sabrıyla gül dikmek ve dikilen o gülün başında yılmadan, yorulmadan beklemektir “annelik sanatı”... Onu yağmurdan korumak… Doludan sakınmak... İlkbaharda budamak... Yaz sıcağında sulamak... Kışın “Solacak mı acaba?” diye endişe etmektir…

Güne aç başlamış ve düzensiz yemeklerle günü geçirmiş bir annenin psikolojisiyle, güne vücudunun ihtiyacı olan besinleri alarak başlamış bir annenin psikolojisi tabii ki aynı olmayacaktır

Bu itibarla, her ne kadar basit gibi görünüyor olsa da aile içinde yemek düzeninin olması ve annenin yemek kültürüne dikkat etmesi, çocuk terbiyesinde, annenin sırtındaki yüklerin azalması ya da artması açısından büyük önem taşımaktadır.

Anne, çocuk terbiyesinde hangi konularda eksik olduğunu bilir ya da hangi konularda tereddüt yaşadığını hissederse öğrenmeye doğru ilk adımı atmış sayılır. Böylesi bir annenin ikinci adımı, eksikliğini hissettiği konuda bilinçlenmeye çalışmaktır. Bilinçli anne, bilmediğini bilen ve bilmediği konular hakkında bilgi arayandır. Bu, kimi zaman konferans ve seminerleri takip etme şeklinde olabileceği gibi kimi zaman da yazılı eserleri takip etme tarzında olabilir. Anne adım adım bilinçlendikçe adım adım üzerindeki yükten kurtulur. Bunun tam tersi olarak anne neye ihtiyacı olduğunu bilmiyorsa veya yanlış bildiği şeyleri doğru kabul ediyorsa böylesi bir duruma bilinçsizlik durumu, diyebiliriz. Bilinçsizce çocuk terbiyesinde kararlar alan bir annenin muhtemel ki ya duyduklarıyla ya da tahmin ettikleriyle geçmişte yaşanan hataları bir kez de kendisinin tekrar ediyor olma ihtimali çok yüksektir. Ayrıca çocuk terbiyesinde duygusallık çok önemli olsa da akılcı yöntemler yoksa başarı şansı çok yüksek değildir. Unutmamalıdır ki bütün anneler çocuklarına karşı sevgi besler; ama akıl ile desteklenmeyen sevgilerin hüsranla sonuçlanmaması içten bile değildir.

Empati gücü zayıflayan anne, annelik yeteneğini de azar azar kaybediyor

Hiç durmadan soru soran çocuğuna cevap üretmeye çalışan anne, sosyal hayata ait planlamaları ve kabulleri yapan anne, ailedeki sıkıntı ve problemleri düşünen anne, az bir uykuyla her ne kadar bedensel dinlenmesini gerçekleştirse de ruhuna ait yorgunluğu bertaraf edemeyebilir.

Anne, çocuk terbiyesinde hangi konularda eksik olduğunu bilir ya da hangi konularda tereddüt yaşadığını hissederse öğrenmeye doğru ilk adımı atmış sayılır. Böylesi bir annenin ikinci adımı, eksikliğini hissettiği konuda bilinçlenmeye çalışmaktır. Bilinçli anne, bilmediğini bilen ve bilmediği konular hakkında bilgi arayandır. Bu, kimi zaman konferans ve seminerleri takip etme şeklinde olabileceği gibi kimi zaman da yazılı eserleri takip etme tarzında olabilir.

Anne adım adım bilinçlendikçe adım adım üzerindeki yükten kurtulur.

Unutmamalıdır ki bütün anneler çocuklarına karşı sevgi besler; ama akıl ile desteklenmeyen sevgilerin hüsranla sonuçlanmaması içten bile değildir.

Umutsuz çırpınışlarla boşa enerji harcamaktansa o enerji, hayatın daha güzel geçirilmesi için neler yapılabileceği yönünde kullanılmalıdır.