Ik ben binnengekomen met een kromme rug en geen enkele tas, ik heb de modder uit mijn gezicht geveegd, twee flesjes Ierse whiskey opgeslurpt, het asfalt uit mijn wangen gepeuterd, een zure smaak uit mijn mond gespuugd, mijn haren weer op mijn hoofd gebonden, door de slappe gordijnen naar de regen gekeken, de hechtingen weer aan elkaar geknoopt'
Een middelgroot hotel aan de rand van een middelgrote stad, ergens. Alle verhalen in Kamermensen spelen zich af in kamer 104. Drie volwassen broers die Twister spelen met hun dominante moeder. Een afgetreden politiek leider die zich laat vermaken door Poolse hoeren. Een vrouw die hinkelend een parcours aflegt tussen raam, badkamer en deur.
'Kamermensen' is een gedurfd, woest verhaalmozaïek over een bizarre wereld die verdacht veel lijkt op de onze. De invloed van Haruki Murakami, Roald Dahl en Edgar Allan Poe is zichtbaar in de feilloze wijze waarop Annemarie de Gee de balans vindt tussen herkenning en vervreemding.
