Ölümcül Hastalık Umutsuzluk

İnsan sonlu varlığının içine kapanır ve mutluluğu bu sonluluğun içinde ararsa umutsuzluğa düşer, çünkü onu yaratan güçle olan bağlantısını kesmiştir. Kierkegaard kendi umutsuzluğunun ve diğer insanların umutsuzluğunun kaynağını, varlığın aşkın (transandant) yanıyla olan ilişkisinin kesilmesinde görür; çünkü “insan sonsuzluk ile sonlunun, geçici ile kalıcının, özgürlük ile zorunluluğun bir sentezidir.”

Sonsuzluğa inançsız olarak kendi çabasıyla ulaşmaya çalışması insanı ölümcül hasta yapmaktadır. İnsanın kendi başına sonsuzluğa ulaşma gücü yoktur.

günah, umutsuzluğun yoğunlaşmasıdır.

şimdi herkese karşı öfkelenmeyi, insanların ve yaşamın haksızlığa uğramış kurbanı olmayı, ondan bu işkenceyi almamaları için işkencesini elinin altında iyi korumaya çalışan biri olarak kalmayı tercih ede

Daha önce bu işkenceden kurtulmak için her şeyini seve seve verirdi; ama bekletildi, şimdi çok geç,

Ve şimdi tüm melekleriyle birlikte gökteki Tanrı’nın ona işkenceden kurtulmayı sunabilmesini sağlayabilseydi de reddederdi: Çok geç!

yardım istemek yerine cehennemin tüm işkenceleri ile birlikte kendi olmayı yeğleyecektir.

Dikene rağmen veya tüm yaşamına meydan okuyarak dikenle birlikte kendi olmak, onu kapsamak ve işkencesinden eşsizliğini çıkarmak istemektedir. Çünkü, özellikle Tanrı için her şeyin mümkün olduğu saçmalığıyla bir kurtuluş şansını ummak, hayır! hayır! Bunu istemiyor.

meydan okuma ile kendi olmak istiyor, dikene rağmen dikensiz kendi olmak istemiyor

geçici olana çok fazla değer veriliyor ve sonsuzluğun hiçbir yatıştırıcı niteliği yoktur.