Mutluluk

lırdı ki pençe yapılmaktan altı kalınlaşmış ve topuklarını dürten çivilerin çıktığı eski pabuçlarını sıranın altına saklamak için akla karayı seçerdi. Belki de bu yüzden, para kazandığı zaman dolabını bir sürü pabuçla doldurmuştu. Beğenmediği pahalı olan pabuçları, beğendiği ucuz pabuca tercih ederdi ama bu geziye çıkarken koleksiyonundaki timsah derisi Fratelli Rosetti’lere, klasik Church’lere, zarif Salvatore Ferragamo’lara dönüp bakmamış ve eline geçen bir lastik pabucu geçirivermişti ayağına; aynen spor pantolonu, sırtındaki fanilası ve mavi beyaz çizgili kazağı gibi.

Profesör, normal insanların kopuk kopuk çağrışımlar yoluyla düşünmesi gibi değil de sanki bir kitap yazar ya da bir sekretere metin yazdırır gibi düzgün cümleler halinde düşünürdü; yıllar boyu makaleler yazmak, konferans metinleri hazırlamak, televizyon konuşmaları planlamak onda böyle bir alışkan

yapması mümkün olmayabilirdi. Aslında vazgeçilmeyecek kadar da güzel bir plandı bu. Düşündü taşındı, sonunda çaresini buldu; daha bölüm başkanının odasına gitmeden önce bardak bar