Tarihe Tanıklığım

Komünist zulmün kendine özgü doğası ise, yasa ve biçim kılıfı altına gizlenmiş olan hukuksuzluğudur. Bu ikiyüzlülük yaygın bir kafa karışıklığına yol açmıştır. Bazı insanlar, bu tür sistemler altında neyin doğru neyin yanlış olduğunu hiç bilmeden yaşar ve ölürler. Basına, yetkililere, resmi açıklamalara safça inanarak, yanlışlığı ve adaletsizliği istemeden ve bilinçsizce destekleyerek sürekli hayal aleminde yaşarlar. Bu tür insanların, insanı dehşete düşüren şu safça açıklamayı yaptığı sıkça duyulur: “Tamam ama gazetelerin söylediği bu.” Diktatörler ile cahil, aptallaştırılmış kitleler birbirlerini besleyerek el ele giderler.

Bunlardan birincisi devlete karşı fesat tertibi ile, ikincisi ise meşhur “düşünce suçları”yla ilgiliyd

Balkanlar’ın sorunu bir demokrasi

İsa ile Kilise arasındaki karşıtlık da bunun bir örneğidir.

Tanrısız bir ahlâki düzen olamaz.

Kuşkusuz ikimiz, kentte hava saldırısı sirenlerini duyduğunda mutlu olan yegâne kişilerdik.

Halid ölüme mahkum edilmişti ve 1949 Ekiminde kurşuna dizilerek öldürüldü.

Yaygın kabul gören bazı değerler de görelileşmişti.

İslam dinini öğreten öğretmenler, İslam’ın ritüellerini ya da dışsal formlarını yorumlamaya ve özü göz ardı etmeye daha fazla eğilimliydiler.

İnancımdaki –elbette varolduğu ölçüde- bu muayyen sarsılmazlık, gençliğimde zuhur etmiş olan şüphelerden geliyor. O artık yalnızca atalarımdan devraldığım bir din değildi; yeni baştan edinilmiş bir inançtı. Ve onu bir daha hiç yitirmedim.