Өлеңдер жинағы. II кітап

Қонған екен тағдырдың құсы маған,

енді қалай төбемнен ұшыра алам?

Бақытым ба, болмаса азабым ба,

біле алмадым, ал бірақ сұсы жаман.

өзіңді-өзің жұбатып,

өзіңді-өзің алдайсың.

Күнді солай ұзатып,

түнді солай жалмайсың.

Батып жүріп мұң-шерге,

бір алданыш іздейсің,

болмайтынын білсең де,

бір үмітті үзбейсің.

Міз бақпайтын адамдай жүре берем

күйіп-жанып жатса да төңірегім.

Білмейді жұрт (білмесін көңіл емін)

Менің барлық бал қылық, нәзіктігім

сенің ғана алдыңда төгілерін!

Мен сондаймын.

Сүйсем егер, ғұмырлық сүйіп кетем.

Жұртқа менің жүрегім – тұйық мекен.

Аласарсам, ешкімге ұқсамайтын

сезіміммен көңілді биіктетем.

Қаптаған жан-күйімді мұнар мынау,

мен үшін аспан мен Жер тұман-қырау.

өзімді білсем егер, өзіңді мен

ешқашан жек көре алмайтын шығармын-ау.

теңіздей махаббатын көтеретін

жан таппай, өз отына лапылдаған?