Yüzyıllık Müjde: Hutbe-i Şamiye

“Hizmet-i Kur’aniye’deki kardeşlerinizi tenkit etmeyin”

İnsanlar batan geminin yolcularıdır, herkes kendini kurtarmaya çalışsın. Başkasından bize ne?

Dedikodu cahil insanların işidir. Yani bir topluluk ilimden bahsedemeyecekse, yaptığı bir işi anlatamayacaksa o zaman dedikodu yapar.

Kainatın mayası muhabbettir.

Mesela camiye gidiyoruz, camide harama ait hiçbir şey yok, her şey helal. Maddi manevi bir huzur var. Dışarı çıkınca sanki Paris’e geldik. Sanki İslamiyet camilere hapsedilmiş.

Kendine hayrı olmayanın başkasına nasıl hayrı olabilir?

İbrahim Hakkı hazretleri ne güzel dile getirmiş,

Gelse celalinden cefa,Yahut cemalinden vefa,İkisi de cana safa,Kahrın da hoş lütfun da hoş.

Başımızdan aşağı rızık yağıyor, kıymetini bilmiyoruz.

Hareketsiz kalan insanlar ümitsizlik hali yaşar. Gayesi, umudu, ümidi olan insanlar hareketsiz kalamaz.

Müslümanlara hayat hakkı tanımayanlardan yardım istemeyiniz, zira dost görünen düşman çok.