Kimsenin Bilemeyeceği Şeyler

Jostein Gaarder “Sofie’nin Dünyası” adlı kitabında bu açmazı şöyle dillendiriyor: “İnsan beyni bizim anlayabileceğimiz kadar basit olsaydı, onu anlayamayacak kadar aptal olmamız gerekirdi.

Dilinizin sınırları, dünyanızın sınırlarıdır...”
Ludwig Wittgenstein

Zihnimizdeki kelimeleri altı boş ezberler olarak depolamak, anlam bulutlarını son derece dar ve sınırlı hale getirir. Halbuki kelimelerin anlam kökenlerini öğrenip ifade zenginliğimizi arttırmaya yönelik göstereceğimiz her çaba, zihnimizin zenginliğine doğrudan katkı yapacak, kurabileceğimiz bağlantıların sayısını hesapsız ölçüde arttıracaktır.

Kavga insanla kader arasında değil artık, insanla kelime arasında…”

Kelimeler, düşünme birimlerimiz; anlamları ise düşüncelerimizin ta kendileri. Onlar olmazsa “biz” diye bir şey kalır mı acaba?

“Dilinizin sınırları, dünyanızın sınırlarıdır...”

Peki, bu elektriksel sinyaller nasıl oluyor da birbirleriyle karışmıyor? Bu sinyallerin her biri, beynin belli bir bölgesine ulaştırılmak üzere birbirinden tamamen yalıtılmış mikroskobik kablolar aracılığıyla yönlendiriliyor ve böylece, mesela kulağınızdan yola çıkan işitme sinirlerinizden gelen veriler beyninizin şakak (temporal) lobuna, gözlerinizden gelenlerse arka beyin (oksipital) lobunuza gönderiliyor. Bu “yer ilkesi” sayesinde, beyniniz hangi verinin nereden geldiğini anlayıp ona göre yorumlayabiliyor.

beyin bölgelerinde meydana gelen baskılanma ve beyin kimyasallarında meydana gelen değişiklikler, organizmanın hızla cinsel uyarım safhasına geçmesini sağlar. Aynen açlık ve öfke durumlarında olduğu gibi, bu itkilere karşı konulması da oldukça zordur.

Cemil Meriç, “Mefhumların kâh gülünç kâh korkunç maskelerle raksa çıktığı bir karnaval balosu fikir hayatımız. Kavga insanla kader arasında değil artık, insanla kelime arasında…” diyor “Bu Ülke”de.

slüman’ın işi, Allah’ın emrettiği üzere, “yaratmanın nasıl yapıldığını” anlamaya çalışmaktır. Bunun yolu ise, tabiattaki kural ve kanunları araştırmak; yani bu günkü adıyla, bilim yapmaktır.