Sivrisinek Şehirde

En gerçek yolculuk, kendi içinde yolculuk etmektir. Bunun dışında her yolculuk, bir yanılsamadır.

Her şey, her şeyi hatırlatıyor bize. Cansız varlıklar bize canlı varlıkları hatırlatıyor. Soyut hisler belli objeleri çağrıştırıyor. Her şey birbirine karışıyor. Her şey kaosa doğru sürükleniyor…

Düşünceler ipliğe dizilmiş inciler gibidir. Eğer iplik koparsa, düşünceler dağılıyor ve kayboluyor.

Acıma, tuhaf ve var olan bir şey. Duygudaşlık ise, başkasını anlamanın en sağlam yoludur.

Herkesin kendi terazisi var, her birimiz bu teraziyi kendi içimizde derin bir yerde saklıyor ve gizliyoruz

“Ben canlı bir menekşeyi hiç görmedim. Ormanda hiç menekşe görmedim. Böyle menekşeyi ne yapayım ben? Suya koysam da kuruyacak. Ben de oturup menekşenin nasıl kuruduğunu mu seyredeyim? Sonra kurumuş menekşeyi pencereden dışarıya mı fırlatayım… Gia, şu çakılı alıp eve getirsen daha iyi olur, hiç olmazsa asla kurumaz…”

Bu boş sayfa, söylemek istediğim şeyi en iyi biçimde anlatıyor: “Söyleyecek hiçbir şeyim yok!”

Kendini kurtarmaktan daha zor bir şey yok bu dünyada

Bakın, ben, dünyaya gözlerimi açtığımdan beri karanlık gecede dolaşıp duruyorum. Bazen uzaktan, varla yok arası bir ışık belirince, bir böcek gibi oraya yöneliyorum. Ne var ki, sonra bu ışığı da karanlık yutuyor ve kendimi yeniden zifiri karanlık gecenin içinde buluyorum.

.”

“Sen inancını ve gücünü kaybettin, ama umudun kal