Dostojevski's naamloze verteller in 'Witte nachten' is een zeer eenzame jongeman in het oude Sint-Petersburg. Hij loopt door de nachtelijke straten terwijl hij een jonge vrouw ziet staan huilen aan een reling, vraagt wat er aan de hand is, maar toch doorloopt, ook al denkt hij dat er iets bijzonders aan haar is. Wanneer hij haar hoort schreeuwen, redt hij haar van een man die haar lastigvalt en naar huis volgt.
Hij zegt dat hij de volgende avond ook te vinden zal zijn op de plaats waar hij haar tegenkwam. Ze gaat akkoord om hem opnieuw te zien, maar op voorwaarde dat dit geen romantische gevolgen mag hebben. Vier heldere nachten achtereen ontmoet en wordt hij verliefd op de vrouw, die Nastenka heet. Maar kan ze ooit de geliefde vergeten op wie ze wacht om met hem herenigd te worden? Of kan een vluchtige verliefdheid een leven lang duren?
“Witte nachten” uit 1848 is een van de vroege werken van Dostojevski. De novelle is door regisseurs van over de hele wereld 14 keer verfilmd.
Fjodor Dostojevski (1821–1881) werd geboren in Moskou en stierf 59 jaar later aan een longziekte in St. Petersburg. Dostojevski heeft een prominente plaats in de canon van de wereldliteratuur en wordt niet in de laatste plaats erkend voor zijn verbeeldingen van de menselijke psychologie in het 19e-eeuwse Rusland. Tot zijn bekendste werken behoren “Misdaad en straf”, “De idioot” en “De gebroeders Karamazov”.
