«… Grootmoe, in het gangetje, onder aan de trap, riep met 'er zangerig-goedige stem:
– Geer,…. kom je?
En daar er geen antwoord van boven kwam, liep Grootmoe even later, toen ze zag hoe ongeduldig Grootvader werd, nog maar weer eens naar de trap, en riep:
– Geer! kom nou toch kind….
– Ja Groo'moe daa'lijk! riep Geertje nu.
Ze repte zich ommers zooveel ze kon. Maar die ellendige das wou niet. En ze moest 'er handen ook nog even náwasschen. Er was toch nog meer dan een heel uur tijd. Hè, eindelijk zat de das … »
